Traditioneel zie je in het najaar dat het weer wat minder gaat met mensen, dat hun energiepeil weer wat gezakt is en ergens is dat normaal, want ook als je gezond bent en geen burn-out hebt, is het leven niet elke dag rozengeur en maneschijn, dan heb je ook hoogtes en laagtes in je energiepeil. Natuurlijk zitten we met argusogen naar onze energie te kijken als we in burn-out zitten of er eentje gehad hebben.Na de zomer, de zonnige en lange dagen en het hernemen van vele taken, ritmes en structuren -zeker als je schoolgaande kinderen hebt- is het opnieuw wat zoeken om een nieuw evenwicht te vinden, wat extra tijd voor jezelf te vinden en gewoon te worden aan de nieuwe structuren. Sommige mensen slaken een zucht dat ze terug meer me-time krijgen nu de kinderen weer naar school toe zijn, maar nog anderen hebben het emotioneel een beetje moeilijk dat iedereen opnieuw vertrekt uit het huis en jij dan thuis achterblijft in ziekteverlof.

Het is deze week de week van de hoogsensitiviteit en dus dacht ik, ik wijd de blog van de maand aan dit thema.

Als we het woordenboek openslaan, dan komt deze definitie uit de bus over angst: "angst is een normale reactie op een reële dreiging." Angst is een gevoel dat verwijst naar dreigend gevaar en gaat gepaard met lichamelijke verschijnselen door activatie van het autonome zenuwstelsel.

In een vorige blog had ik het al eens over overlevingsmechanismes en hoe het komt dat deze getriggerd worden en door wat. (Wil je de blog over burn-outdementie nog eens lezen, neem die er dan nog eens bij.)

Iedereen van ons heeft een bepaalde manier om om te gaan met de dingen, manieren om zich in de maatschappij te bewijzen en te kunnen overleven. Die manieren dat heet in de coachwereld ‘patronen’.

Wanneer je kampt met burn-outklachten of burn-out dan kan het wel eens mislopen met je emoties.

Wel ja, het is geen officieel wetenschappelijke term, maar concentratieproblemen en geheugenverlies horen wel degelijk bij burn-outklachten en burn-out. Vandaar dat ik het soms wel eens de burn-outdementie noem. Echter, het is geen echte dementie in dat opzicht dat het ooit nog over gaat, het blijft niet eeuwig duren.

Dagelijks ontvang ik hier vragen over. Wanneer weet ik nu of ik post burn-out ben?

Afgelopen weekend heb ik tijdens de signeersessies die ik bij mijn boek ‘Hoe het licht uitging’ gaf, veel uitleg moeten geven aan mensen die niet geloven in een burn-out, die beweren dat je dan een depressie hebt. Ik hoorde ook enkele keren door de oudere generatie het woord “zenuwziek” vallen.

Vele mensen die kampen met burn-out, kampen ook met schuldgevoelens en met een gefaald gevoel. Hoe komt dat nu?

De eerste vraag die je je dient te stellen is de vraag: “Om welke redenen is het mij overkomen dat ik in een burn-out beland ben?”

Neen, als je loopbaancoaching volgt, is dat niet altijd het doel op zich.